τσαγκάρης // παπουτσής // υποδηματοποιός // μπαλωματής

μεσαιωνική ελληνική τσαγγάρις < Από το τσαγγάριος. < Από το ουσιαστικό τσάγγα, είδος μαλακού παπουτσιού.

Αυτός του οποίου το επάγγελμα είναι να κατασκευάζει ή να επισκευάζει υποδήματα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα νακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Κυριακή 27 Αυγούστου 2017

Γιώργος Χουλιάρας: ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ



ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ
Εχω πει, κατα καιρους, οτι δεν τολμαω να παω σε μερη οπου εχω στησει εργα μου, απο το φοβο, του τι παρεμβαση πανω η διπλα του, θα βρω...
Και ω του λογου του αληθες, σημερα βρηκα σε μια αναρτηση ενος συλλογου απο την Ερεσσο, οπου βρισκεται το εικονιζομενο γλυπτο μου της Σαπφους, καποιου, δεν ξερω μαλλον καποιου φορεα, κατοπιν μεγαλοφυους ιδεας καποιου, να βαλουν διπλα στο εργο πανω στο χωρο της βασης, χωρις βεβαια να με ρωτησουν, αυτο το αθλιο παγκακι και να καταστρεψουν την αισθητικη του χωρου....για ποιον λογο?? 


Δυο, μπορει να ειναι οι πιθανοι λογοι, η για να βλεπει καποιος το γλυπτο απο κοντα, πραμα που δεν γινεται το γλυπτο δεν βλεπεται απο τοσο κοντα, η για να απολαμβανει το τοπιο πραμα ακομα χειροτερο καθως υπαρχουν απειρα μερη στη γυρω περιοχη να απολαυσει κανεις το τοπιο...υπ'οψιν οταν εφτιαξα το χωρο ειχα φτιαξει απεναντι του γλυπτου ενα ωραιο πετρινο καθισμα απο οπου μπορεις να δεις το εργο μεσα στο τοπιο... αρα το λογικο συμπερασμα που βγαινει ειναι, οτι αυτος ο τοπος δυσκολα σωζεται, γιατι οι ''ηλιθιοι αυτου του τοπου ειναι δραστηριοι''
Παραθετω φωτογραφια του εργου με το χωρο οπως το εφτιαξα, απο τις λιγες φορες που επιμεληθηκα και το γυρω χωρο και παρακαλω καποιον υπευθυνο εκει, να αποκαταστησει το χωρο οπως ηταν και το παγκακι ας το βαλει οπου θελει μακρια ομως απο το εργο...

Δείτε περισσότερες αντιδράσεις

Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

ΧΑΣΑΜΕ στα χρόνια της κρίσης το 3% του πληθυσμού μας - Γερνάει και συρρικνώνεται η Ελλάδα: - Τι δείχνει μελέτη-σοκ

ΧΑΣΑΜΕ στα χρόνια της κρίσης το 3% του πληθυσμού μας - 
Γερνάει και συρρικνώνεται η Ελλάδα: - Τι δείχνει μελέτη-σοκ


- Η Ελλάδα έχει έναν από τους πιο γερασμένους πληθυσμούς στην Ευρώπη 
- Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Κύπρος έχουν το χαμηλότερο δείκτη γονιμότητας, γύρω στα 1,3 παιδιά ανά γυναίκα.

Οι εκτιμήσεις των επιστημόνων κάνουν λόγο για μείωση του αριθμού των κατοίκων από 842.000 έως 1.265.000 άτομα έως τα τέλη του 2034, επισημαίνοντας ότι το ίδιο χρονικό διάστημα οι γεννήσεις θα κινηθούν μεταξύ 1,4 - 1,7 εκατομμυρίου και οι θάνατοι μεταξύ 2,5 με 2,7 εκατομμυρίων.
Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα ευρήματα νέας μελέτης για τον πληθυσμό της Ελλάδας, καθώς προβλέπει ότι θα συνεχιστεί η φθίνουσα πορεία έως τα μέσα του αιώνα, εξαιτίας των αρνητικών δημογραφικών εξελίξεων.

Μάλιστα, σύμφωνα με αυτή τη μελέτη του Ινστιτούτου του Βερολίνου για τον Πληθυσμό και την Ανάπτυξη, προβλέπεται ότι από περίπου 10,8 εκατ. το 2016, ο πληθυσμός της Ελλάδας θα μειωθεί στα 9,9 εκατ. έως το 2030 και στα 8,9 εκατ. έως το 2050! Κάτι που σημαίνει ότι θα υποστεί μία πρόσθετη μείωση κατά περίπου 18%.
Η μελέτη, σύμφωνα με το ΑΠΕ, επισημαίνει ότι μεταξύ 2011-2016 η Ελλάδα έχασε σχεδόν το 3% του πληθυσμού της, μεταξύ άλλων λόγω της γέννησης λιγότερων παιδιών εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Η χώρα μας έχει σχεδόν τη χαμηλότερη επίδοση στην ΕΕ, με δείκτη ολικής γονιμότητας 1,33 (ο προβλεπόμενος μέσος αριθμών παιδιών ανά γυναίκα).
Από τους πιο γερασμένους πληθυσμούς
Εξαιτίας του μικρού αριθμού των παιδιών που γεννιούνται στην Ελλάδα- περίπου 90.000 ετησίως- η χώρα μας έχει πλέον έναν από τους πιο γερασμένους πληθυσμούς στην Ευρώπη, καθώς πάνω από το ένα πέμπτο των κατοίκων της (το 21%) είναι άνω των 65 ετών. Μόνον η Ιταλία στην Ευρώπη έχει υψηλότερο ποσοστό ηλικιωμένων.
Οι Γερμανοί ερευνητές προβλέπουν ότι, με βάση τις έως τώρα δημογραφικές τάσεις, η Ελλάδα είναι πιθανό πως θα έχει τη χειρότερη σε όλη την Ευρώπη αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους έως το 2050.
 Το προσδόκιμο ζωής
Σε ό,τι αφορά το προσδόκιμο ζωής, στη χώρα μας είναι τα 81,1 έτη.
Περισσότερο από όλους στην Ευρώπη ζουν οι άνθρωποι στη βόρεια Ιταλία, στη βόρεια Ισπανία, στις παράκτιες περιοχές της Γαλλίας, καθώς και σε τμήματα της Ελβετίας και της Νορβηγίας. Τις πιο σύντομες ζωές έχουν οι άνθρωποι στην ανατολική Ευρώπη, με χειρότερες τη Λιθουανία και τη Βουλγαρία.
Το χάσμα Βορρά-Νότου
Σε ό,τι αφορά τη γενικότερη εικόνα της Ευρώπης, διαπιστώνεται διαφορά μεταξύ βορρά και νότου.
Στο βορρά, στη δύση και στο κέντρο της ηπείρου υπάρχουν σχετικά υψηλοί δείκτες γονιμότητας και μετανάστευσης που διασφαλίζουν την ανάπτυξη των πληθυσμού στο προβλεπτό μέλλον. Αντίθετα, η νότια και η ανατολική Ευρώπη καταγράφουν επιταχυνόμενη γήρανση και απώλειες πληθυσμού.
Κατά μέσο όρο, η Ευρώπη έχει πιο γερασμένο πληθυσμό από τις άλλες ηπείρους. Σήμερα στην Ευρώπη υπάρχουν περίπου 32 συνταξιούχοι για κάθε 100 εργαζόμενους 20 έως 64 ετών, δηλαδή περίπου τρεις εργαζόμενοι αντιστοιχούν σε ένα συνταξιούχο. Αυτή η αναλογία προβλέπεται να πέσει όμως σε δύο εργαζόμενους ανά συνταξιούχο έως τα μέσα του 21ού αιώνα.
Η μελέτη εκτιμά ότι έως το 2050 η υψηλότερη μέση ηλικία του πληθυσμού, μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, θα υπάρχει στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία, δύο χώρες που επίσης θα γνωρίσουν και συρρίκνωση του πληθυσμού τους, εκτός από τη γήρανση. Όπως επισημαίνεται, η μόνιμη εγκατάσταση και η επιτυχής ενσωμάτωση περισσότερων μεταναστών μπορεί να αποτελέσει αντίβαρο σε αυτές τις δύο αρνητικές τάσεις. Οι ερευνητές προτείνουν ακόμη μέτρα στήριξης των γεννήσεων και των εργαζομένων μητέρων, καθώς επίσης κρατικές πολιτικές γενικότερα που να διευκολύνουν τους γονείς να συνδυάζουν τη δουλειά με την οικογένεια.
Αν οι Ευρωπαίες συνεχίσουν να γεννούν κατά μέσο όρο περίπου 1,5 παιδιά σε βάθος χρόνου, τότε ο πληθυσμός της Ευρώπης θα μειωνόταν στο μισό μέσα στα επόμενα 65 χρόνια, εφόσον όμως υπήρχε μηδενική μετανάστευση και αμετάβλητο προσδόκιμο ζωής. Επειδή όμως καμία από αυτές τις δύο τελευταίες υποθέσεις δεν είναι ρεαλιστική, οι Γερμανοί δημογράφοι θεωρούν ότι, για να σταθεροποιηθεί ο ευρωπαϊκός πληθυσμός, αρκεί ένας μέσος δείκτης γονιμότητας 1,6 έως 1,8 παιδιών ανά γυναίκα, κάτι που δεν απέχει πολύ από τον τωρινό δείκτη (1,58).
 Πού γεννιούνται τα περισσότερα παιδιά
Τον υψηλότερο δείκτη γονιμότητας έχει η Γαλλία, με σχεδόν 2 παιδιά ανά γυναίκα (1,96). Η Ιρλανδία, η Βρετανία, η Σουηδία και η Δανία έχουν επίσης σχετικά υψηλό δείκτη γονιμότητας. Αντίθετα, η εικόνα είναι τελείως διαφορετική στο Νότο, καθώς Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Κύπρος έχουν το χαμηλότερο δείκτη γονιμότητας, γύρω στα 1,3 παιδιά ανά γυναίκα.
 Λιγότεροι και πιο γέροι
Η μελέτη επισημαίνει ότι ειδικά ο ευρωπαϊκός Νότος συνδυάζει την πληθυσμιακή συρρίκνωση και την πληθυσμιακή γήρανση. Σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, ολοένα περισσότεροι εγκαταλείπουν την αγορά εργασίας για να βγουν στη σύνταξη, από ό,τι νέοι άνθρωποι εισέρχονται στην αγορά εργασίας ως εργαζόμενοι.
Ειδικότερα, στις χώρες που έχουν χαμηλό δείκτη γονιμότητας- όπως η Ελλάδα- το άνοιγμα της «ψαλίδας» μεταξύ συνταξιούχων και εργαζομένων γίνεται ταχύτερα από ότι στον βορρά. Γι' αυτό, κατά την μελέτη, οι νότιες χώρες στο μέλλον θα έχουν μεγαλύτερες δυσκολίες να χρηματοδοτήσουν τα συνταξιοδοτικά συστήματα και να διατηρήσουν το τωρινό επίπεδο των κοινωνικών παροχών τους. Η μελέτη εκτιμά ότι -με εξαίρεση το Λουξεμβούργο- σε όλες τις άλλες χώρες οι συντάξεις θα υποστούν μείωση στο μέλλον σε σχέση με τους μισθούς. Αυτό θα έχει συνέπεια να αυξηθεί ο κίνδυνος φτώχειας για τους ηλικιωμένους.

Κυριακή 6 Αυγούστου 2017

- Ρε, τι σου έκανε η Ελλάδα και σε πληγώνει; Κουμουνιστής ε;


    Πρόσωπα    


Maria Fragkou
ΑΣΕΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ



"Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" Γιώργος Σεφέρης [1900-1971]


Ποίηση και Ποιητές



Ο Νίκος Γκάτσος
γύριζε το Χειμώνα του '36, σπίτι του από μια ταβέρνα.
Ήμουνα στην Κορυτσά και είχα στείλει στην Αθήνα, σε χειρόγραφο,
το ''Με τον τρόπο του Γ. Σ.''.

Κατά κακή του τύχη
- μολονότι πολύ αθώος, είχε κάποτε ύφος φοβερά βλοσυρό -
τον έπιασαν και τον πήγαν στο τμήμα.
Τον έψαξαν. Στην τσέπη του το χειρόγραφο.

- Ρε, τι σου έκανε η Ελλάδα και σε πληγώνει; Κουμουνιστής ε;
- Μα, κύριε αστυνόμε,
δεν το έγραψα εγώ αυτό, το έγραψε ο κ. Σ. που είναι πρόξενος.
- Πρόξενος ε;
Τέτοιους πρόξενους έχουμε. Γι' αυτό πάμε κατά διαβόλου.

Ευτυχώς βρέθηκαν στις τσέπες του και κάτι άλλα της ίδιας τεχνοτροπίας που αφόπλισαν τους φρουρούς της ησυχίας μας.
- Σ' αφήνουμε, μωρέ, γιατί είσαι βλάκας, του είπαν όταν τα διάβασαν.
Γιώργος Σεφέρης

Το ευρώ πέραν του γεγονότος ότι ως οικονομική σύλληψη είναι ατελέσφορη, είναι και γεωπολιτικά επικίνδυνη

του Σπύρου Στάλια, 
[Οικονομολόγος Ph.D]
Οι Συναλλαγές μας με τους Ξένους/Εξωτερικό Εμπόριο
Από εδώ πηγάζει η πηγή του φόβου των Ελλήνων για την δραχμή, με την έννοια, πως θα μπορούμε να αγοράζουμε οτιδήποτε θέλουμε από το εξωτερικό, αφού η δραχμή δεν θα έχει αξία. Αν ρωτήσετε γιατί δεν θα έχει αξία παίρνεις απίθανες απαντήσεις άσχετες με το θέμα. 
Ακούς, ας πούμε, ότι δεν έχουμε χρυσό!... Αν τους πεις ότι δεν χρειάζεται ούτε ένα γραμμάριο χρυσό για να εκδώσεις χρήμα σε κοιτούν με δυσπιστία και πολλοί με φόβο. Κατάλοιπα βαρβαρικών εποχών που ζουν ακόμα στον 21ο αιώνα. Πάντως ο φόβος που καλλιεργείται στους Έλληνες, από το κατεστημένο του ευρώ, έχει στον πυρήνα της αυτή την αντίληψη. Η δραχμή δεν θα έχει αξία, πράγμα που καταδεικνύει την έλλειψη εμπιστοσύνης των Ελλήνων στον εαυτό τους.

Φυσικά μια πρόχειρη παρατήρηση στο ότι λένε θα ήταν, πως οι 186 χώρες από τις 205 που παρέλασαν πριν λίγο καιρό στο Ρίο συναλλάσσονται μεταξύ τους, αλλά και με τις υπόλοιπες 19 χώρες που ανήκουν στη ευρωζώνη (σύνολο 205 αν δεν κάνω λάθος). Για να συναλλάσσονται πάει να πει ότι έχει αξία το νόμισμα τους, καίτοι η πλειοψηφία αυτών των χωρών δεν έχει χρυσό. Άρα η δραχμή γιατί να μην έχει αξία;

Ας πάμε καλύτερα στα οικονομικά.
Οι συναλλαγές μεταξύ χωρών αποκαλούνται διεθνείς εμπορευματικές συναλλαγές. 
Οι εξαγωγές δηλώνουν εμπορεύματα και υπηρεσίες που παρήχθησαν στη χώρα για να φύγουν από την χώρα, ενώ οι εισαγωγές είναι υπηρεσίες και εμπορεύματα που παρήχθησαν σε ξένες χώρες που εισέρχονται στη χώρα.
Οι εξαγωγές αντιπροσωπεύουν κόστος για τους κατοίκους της χώρας, επειδή εκφράζουν κεφάλαιο, εργασία και πόρους τους οποίους οι κάτοικοι δεν μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν για να παράγουν προϊόντα που οι ίδιοι αλλιώς θα κατανάλωναν. 
Οι εισαγωγές είναι πραγματικό όφελος με την έννοια ότι έρχονται απ έξω και καταναλώνονται από τους κατοίκους τη χώρας. Με αυτή την έννοια αν οι εισαγωγές είναι μεγαλύτερες από τις εξαγωγές τότε ο υλικός βιός των κατοίκων της χώρας είναι σαφώς καλύτερος. Οι εξαγωγές μπορούν να θεωρηθούν ως το κόστος των εισαγωγών.
Οι χρηματικές συναλλαγές δεν θεωρούνται ως εξαγωγές ή εισαγωγές. Αντιπροσωπεύουν χρηματικές ροές από και προς την χώρα και έχουν επίπτωση στην συναλλαγματική ισοτιμία του νομίσματος της χώρας με τα αλλά νομίσματα.
Οι συναλλαγές πραγματοποιούνται με τα νομίσματα των χωρών που συναλλάσσονται. Αν θέλουμε να αγοράσουμε κάτι από την Ρωσία θα πρέπει να αναζητήσουμε ρούβλια δίνοντας δραχμές και αν η Ρωσία θέλει να αγοράσει κάτι από την Ελλάδα θα αναζητήσει δραχμές για να πληρώσει δίνοντας ρούβλια. Σε ποια ισοτιμία γίνεται η ανταλλαγή; Δηλαδή πόσες δραχμές θα πρέπει να δώσουμε να αγοράσουμε ένα ρούβλι ή ένα δολάριο αν θέλουμε να συναλλαχθούμε με την Αμερική.

Ας δούμε αυτό το θέμα.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών του κόσμου το νόμισμα είναι μη μετατρέψιμο σε άλλο νόμισμα αναφοράς ή σε χρυσό και παράλληλα τα νομίσματα τους τα αφήνουν ελευθέρα να διακυμαίνονται στις διεθνείς αγορές. Αυτό σημαίνει ότι έχουν ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, δηλαδή οι χώρες μόνες τους καθορίζουν το ύψος του επιτοκίου που επιθυμούν, και όχι οι τραπεζίτες όπως σήμερα γίνεται στην Ευρωζώνη, ενώ η δημοσιονομική τους πολιτική, δηλαδή οι κρατικές δαπάνες, στοχεύει στη διατήρηση της πλήρους απασχόλησης.
Δεδομένων αυτών, ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα έχει χρόνιο πρόβλημα στο ισοζύγιο πληρωμών της, δηλαδή οι εισαγωγές της είναι μεγαλύτερες των εξαγωγών της, δηλαδή η αξία των εισαγωγών της σε δραχμές είναι μεγαλύτερη σε αξία των εξαγωγών της σε δραχμές. 
Τι σημαίνει αυτό; Ότι άνθρωποι στο εξωτερικό επιθυμούν να διακρατούν την ελληνική δραχμή, δηλαδή να αποταμιεύουν σε ελληνικές δραχμές και ομόλογα από το να αγοράζουν με τις δραχμές που έχουν άλλα ελληνικά προϊόντα. Εάν αγόραζαν δεν θα υπήρχε πρόβλημα στο ισοζύγιο πληρωμών. Θα είχαμε ισοσκελισμένο ισοζύγιο πληρωμών.
Αυτοί λοιπόν που στο εξωτερικό αποταμιεύουν σε ελληνικά αξιόγραφα (ομόλογα, μετοχές, δραχμές) επί της ουσίας είναι μέρος των αποταμιευτών που αποταμιεύουν μέσα στην Ελλάδα. Και οι δυο έχουν τις αποταμιεύσεις τους σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου για να κερδίζουν και κάποιο τόκο. Οι αποταμιεύσεις είναι ούτως ή άλλως εκπεφρασμένες σε δραχμές. Φυσικά αυτοί που αποταμιεύουν στο εξωτερικό σε ελληνικά ομόλογα ή δραχμές ή σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα, κάλλιστα μπορούν να απαλλαγούν από τις ελληνικές δραχμές μέσω της αγοράς συναλλάγματος αγοράζοντας κάποιο άλλο νόμισμα.
Οι δραχμές αλλάζουν χέρια, η αποταμίευση παραμένει ίδια ως προς τον αριθμό των δραχμών, ενώ η αξία αυτών των δραχμών καθημερινά ίσως να μεταβάλλεται στη διεθνή αγορά συναλλάγματος.
Όπως έχει τονιστεί από τις αποταμιεύσεις εξαρτάται η απασχόληση και εντεύθεν η δαπάνη του δημοσίου τομέα για να στηρίξει την πλήρη απασχόληση. Οι αυξημένες κρατικές δαπάνες για την μείωση της ανεργίας όταν αυτή αυξηθεί αντιστοιχεί στην επιθυμία του ιδιωτικού τομέα να αποταμιεύει.
Με άλλα λόγια αν οι εισαγωγές αυξηθούν, πράγμα που σημαίνει ότι είναι δυνατόν να χαθούν θέσεις εργασίας, τότε το κράτος αυξάνει τις δαπάνες του για να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και μειώνει τους φόρους ώστε να παρακινηθεί και ο ιδιωτικός τομέας στην προσπάθεια δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Κατά συνέπεια οι αυξημένες εισαγωγές δεν πρέπει να θεωρούνται κάτι κακό, όπως μας λένε οι νεοφιλελεύθεροι, αλλά μέρος της καλύτερης ζωής του εντόπιου πληθυσμού.


Πως θα διακυμαίνεται όμως η τιμή του νομίσματος στις διεθνείς αγορές;
Στην ουσία αυτό είναι αδιάφορο όσο οι ξένοι επιθυμούν να αποταμιεύουν σε ελληνικά αξιόγραφα, δηλαδή εμείς να εισάγουμε. Καλύτερα να παίρνεις παρά να δίνεις. Αλλά τι ακριβώς είναι εκείνο που λαμβάνουν υπ όψη οι αγορές για να αξιολογήσουν ένα νόμισμα; Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο υπόδειγμα για την αποτίμηση κάποιου νομίσματος. Αλλά τα στοιχεία που λαμβάνονται υπ’ όψη είναι εκείνα της εγχώριας οικονομίας και κυρίως ο πληθωρισμός, ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης, η ανεργία, το ύψος των επιτοκίων. Όλα αυτά είναι υπό τον έλεγχο μιας κυβέρνησης που ασκεί σοβαρή νομισματική πολιτική, δημοσιονομική πολιτική και εισοδηματική πολιτική.

Επίλογος
Αυτό που τονίστηκε σε αυτό το κείμενο είναι ότι μια χώρα που εκδίδει το δικό της νόμισμα, που δεν είναι μετατρέψιμο σε άλλο νόμισμα αναφοράς και που διακυμαίνεται ελευθέρα στις αγορές, έχει την πλήρη ελευθερία να επιδιώξει τους στόχους της πλήρους απασχόλησης, της οικονομικής ανάπτυξης, της σταθερότητας των τιμών με άλλα λόγια να επιδιώξει την ευημερία του Λαού. Στην περίπτωση μας και να απαλλάξει τον Λαό από επαχθή χρέη μέσω μιας γενικής παραγραφής χρεών (σεισάχθεια).
Αυτός ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί με το ευρώ, που ο στόχος είναι η διαφύλαξη της αξίας του ευρώ υπέρ των τραπεζιτών και των άθλιων πολιτικών τους, που απαιτεί διαρκή φτώχεια και αναταραχή μεταξύ των Λαών. Με το ευρώ, ο κάθε Λαός μέσα στη λιτότητα, προσπαθεί να πετάξει μπαλάκι το πρόβλημα του στον άλλον Λαό. Το ευρώ πέραν του γεγονότος ότι ως οικονομική σύλληψη είναι ατελέσφορη, είναι και γεωπολιτικά επικίνδυνη.
____________

Πέμπτη 3 Αυγούστου 2017

Η μετεμφυλιοπολεμική Ελλάδα...


Ο Μιχάλης Κιτσώνης 
ΚΕΡΚΥΡΑ
Η μετεμφυλιοπολεμική Ελλάδα...

Ο αγώνας για ένα πιάτο φαΐ, για ένα τρύπιο παντελόνι ή φουστάνι, για ένα ζευγάρι παπούτσια, που είχαν βαρεθεί να πηγαινοέρχονται στον τσαγκάρη.
Εργάτες συγκεντρωμένοι σε γνωστά στέκια, περίμεναν από τα ξημερώματα τους εργολάβους, αλλά και απλούς ιδιώτες, για να τους δώσουν δουλειά.
Η διαπραγμάτευση σκληρή, αδυσώπητη, απάνθρωπη μερικές φορές! Οι ανειδίκευτοι και τα παιδάκια, στις δουλειές του ποδαριού.
Σ’ όλους αυτούς, μπορείς να προσθέσεις και τους χιλιάδες επαρχιώτες, που έφταναν κάθε μέρα με τρένα και λεωφορεία, εγκαταλείποντας τα χωριά τους, με την ελπίδα μιας καινούργιας ζωής.
Η εσωτερική μετανάστευση κράτησε χρόνια και χρόνια, ώσπου η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας, έγιναν τα σημερινά τέρατα, που όλους μας δυναστεύουν. Τα τεφτέρια των τσαγκάρηδων, των ραφτάδων και πιο πολύ των μπακάληδων, έπαιρναν κάθε μέρα φωτιά.
«Μισή οκά ζάχαρη, μισή ρύζι, ψωμί και … γράφτα!».
Οι δρόμοι χωμάτινοι, νερό από τις βρύσες στις γωνιές των τετραγώνων και ηλεκτρικό ρεύμα, μόνο για το ένα τρίτο των Ελλήνων!


Τα δολάρια της Αμερικάνικης βοήθειας, τα μασούσαν οι ημέτεροι και οι χαρακτηρισμένοι πολίτες Β! κατηγορίας, δεν έβρισκαν δουλειά ούτε στα σκουπίδια της γειτονιάς τους! Ο μόνος δρόμος που απέμενε, ήταν ο δρόμος της ξενιτιάς και τον ακολούθησαν πολλοί. Άλλη μια Ελλάδα σκορπίστηκε στη Γερμανία, στο Βέλγιο, στην Αμερική και την Αυστραλία και τάιζε με τα εμβάσματα της για πολλά χρόνια, αυτούς που έμειναν πίσω. 
....Και το λαϊκό τσαρδί μ’ αίμα χτισμένο, στις Δραπετσώνες της Ελλάδα ...